یادداشت‌های علم، شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۴۹: به شاه گفتم بی مایه فطیر است

اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.  

 

در ادامه بخشی از یادداشت ها او را بخوانید.

 

شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۴۹: صبح شرفیاب شدم. راجع به دانشگاه ها و مشکلاتی که با آن روبه رو هستند و مخصوصاً قضیه بی پولی را عرض کردم. به عرض رساندم که بی مایه فطیر است. به این صورت محال است انقلاب آموزشی که مورد نظر شاهنشاه است جامه عمل بپوشد. فرمودند چه کنیم پول نداریم. عرض کردم، مثلی معروف است «سفره نینداخته بوی گلاب می دهد»، وقتی پول نبود چرا این برنامه های درخشان را اعلام کردیم. فرمودند، آن وقت خیال می کردیم پول هست. درست هم می فرمایند. شاهنشاه مطمئن بودند – روی گزارش های غلط – با آن که من مکرر عرض کرده بودم که وضع مالی رو به وخامت می رود.

 

… بعضی تلگراف های خارجی برای تبریک، منجمله تلگرافی به رئیس جمهور اسرائیل، توشیح فرمودند.