بهره‌برداری از خطوط راه‌آهن سراسری ایران، با جنگ جهانی دوم مقارن شد و این ماجرا ابزاری برای جابه‌جایی نیرو و تجهیزات از سوی قوای متفقین شد. بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که همین خطوط سراسری راه‌آهن ایران به‌ویژه ایستگاه مبدأ آن در تهران، پل پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم شد. 
ایستگاهی که از همان ابتدای ساختش از جابه‌جایی اسرای لهستانی گرفته تا نصب ساعت‌ها و رادارهای جاسوسی برای مخابره اخبار و…. حوادث جالب و پر ماجرایی را از سر گذراند.
ساعت‌های جاسوسی ایستگاه راه‌آهن تهران ماجرای جالب و خواندنی دارد که در این‌باره علیرضا زمانی تهران‌پژوه تعریف می‌کند: «با حمله آلمان به لهستان در شهریور ماه سال ۱۳۱۸ و بعد از آن هم حمله به فرانسه، دولت ایران در همان سال بی‌طرفی‌اش را اعلام کرد اما به دلیل اینکه ایران با کشور شوروی مرز مشترک داشت و با آلمان نازی و متحدانش درگیر بود، به طبع ایران هم از تیر ترکش‌های جنگ و دعوای همسایه‌اش بی‌نصیب نماند.»
زمانی ادامه می‌دهد: «در شهریور سال ۱۳۲۰ ایران از سوی متفقین اشغال شد و آنها رسما وارد خاک ایران شدند. در واقع ایران پاتوق خوبی برای خبرچینی قوای متفقین و آلمان‌های نازی محسوب می‌شد. نصب رادار در ساعت جاسوسی ایستگاه راه‌آهن تهران یکی از همین کشمکش‌های زیر پوستی دولت‌های درحال جنگ بود. در واقع چون سازنده ایستگاه راه‌آهن تهران خود آلمانی‌ها بودند با چم و خم و ریزه‌کاری‌های ایستگاه آشنا بودند، یکی از کارهای آنها طراحی سقف با نماد صلیب بود که البته بعدها روی آن رنگ شده بود و دو ساعت مشکوک هم در ایستگاه نصب بود. این در حالی بود که از داخل سالن اصلی اخبار نقل و انتقال متفقین بلافاصله به آلمان مخابره می‌شد.
تا مدت‌ها متفقین دنبال این راز سر به مهر بودند که چطور این پیام‌ها و اخبار در کمترین زمان با هیچ شبهه و ابهامی به برلین مخابره می‌شود؟ به نحوی حریف دست آنها را می‌خواند. تا اینکه کاشف به عمل آمد ماجرا از همین ساعت‌های ایستگاه راه‌آهن آب می‌خورد و ساعت نصب شده بر سردر ورودی به‌عنوان فرستنده و ساعت داخل سالن به‌عنوان گیرنده اخبار تهران و برلین را ارسال و دریافت می‌کردند.»
به گفته زمانی بعد از کشف ماجرای این راز سر به مهر همه چیز به کلی تغییر کرد و این ساعت‌ها از کار افتادند و پرونده جاسوسی آلمانی هم بسته شد.
منبع: همشهری
