همشهری – نیلوفر ذوالفقاری: هرچند باغ‌های متعددی در شهر قربانی ساخت و سازها شده‌اند، اما در کن هنوز بافت طبیعی تا حد زیادی حفظ شده است. این باغ‌ها به فرصت فراغت پایتخت‌نشینان در طبیعت تبدیل شده‌اند.
نام مقصد: باغ‌های قدیمی کن
نشانی: بزرگراه آبشناسان، کن، حاشیه رودخانه کن
معرفی: باغ‌های کن به ۲ صورت پراکنده و متمرکز در محدوده محله قدیمی کن از چند صد سال قبل سبز شده‌اند.
جاذبه‌های طبیعی کن
باغ‌های به هم پیوسته کن با مساحت ۸۰ هکتار در بخش‌های حاشیه رودخانه کن و باغ‌های پراکنده در بخش‌هایی از وسک و لورکان در ۱۵ هکتار دیده می‌شوند. این باغ‌ها انباشته از درختان توت، شاتوت، خرمالو، گردو، زردآلو، گیلاس، آلو، انجیر، انار، به، گلابی و انگور هستند که اغلب بازار پررونقی دارند. در گذشته کن را به درختان پربار توت می‌شناختند و امروزه علاوه بر آن توت‌های خوشمزه، جاذبه‌های گردشگری طبیعی و بومگردی کن طرفداران بسیار دارد. آنقدر که تورهای گردشگری در مناسب‌های خاص و آخر هر هفته به مقصد باغ‌های سرسبز کن بار سفر می‌بندند. ۴۶۰ باغ و زمین در این محدوده ثبت شده که از میان آنها ۳۴۶ باغ فعال و ۱۱۴ باغ به حالت غیرفعال هستند.
پاتوق پادشاهان قاجاری
از معروف‌ترین و بزرگ‌ترین باغ‌های کن می‌توان به باغ درویشک، یکه باغ، باغ شاه و حاج باشی اشاره کرد. ورود به برخی از باغ‌ها نیز با توجه به اجازه مالک یا نگهبان و نیز کاربری باغ، برای گردشگران امکانپذیر است. یکی از باغ‌های قدیمی کن، باغ شاه است که به‌دلیل وسعت و تنوع محصولات، قدیمی‌های کن آن را شاه باغ‌های کن می‌دانستند. باغ دیگری که درباره آن داستان‌های تاریخی نقل می‌شود، باغی در محدوده دوازدیمون و در همسایگی آسیاب شاه است که در روایت‌های قدیمی، به‌عنوان تفرجگاه ییلاقی ناصرالدین‌شاه قاجار معرفی می‌شود. این باغ در پاییز و فصل انارچینی حال و هوای ویژه‌ای داشت که مورد توجه شاه قاجار و درباریان قرار می‌گرفت. باغ حاج‌باشی یکی دیگر از باغ‌های تاریخی کن است که از گزند آسیب در امان مانده است. این باغ ۱۷۰ سال پیش میزبان ناصرالدین‌شاه بود و حاج‌باشی کنی، صاحب آن، با ترفندی توانست مانع تصرف آن توسط شاه قاجاری شود.
