۲۰ سال پیش در چنین روزی، علی دایی از ایران اولین بازیکنی بود که ۱۰۰ گل در دیدارهای ملی به ثمر رساند. او درباره این شاهکار و شکستن رکوردش توسط دو اسظوره صحبت کرد. مهاجم سابق بایرن مونیخ  از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی تمجید می کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از سایت فیفا، فرنس پوشکاش درباره تلاش برای رسیدن به ۱۰۰ گل در دیدارهای ملی در سال ۱۹۹۳ گفت: فکر نمی‌کنم هرگز این کار انجام شود. 

در همان سال یک مهاجم ۲۴ ساله اردبیلی در کنار آتشفشان سبلان اولین بازی ملی‌اش را انجام داد. هیچ کس نمی توانست تصور کند که او آمار پوشکاش را بشکند، حتی خودش. دایی اما گلزن بی نظیر بود. او یک تمام کننده بی نقص با توانایی بسیار بالا در زدن ضربات سر بود.

دایی در سال ۱۹۹۶ تنها در ۱۸ بازی ۲۲ گل به ثمر رساند – آماری که شامل چهار گل در ۲۳ دقیقه مقابل کره‌جنوبی در یک چهارم نهایی جام ملت های آسیا بود. تنها ساندور کوچیس افسانه‌ای،  در سال ۱۹۵۴، گل‌های بیشتری در یک سال نسبت به دایی زده است.

مرد سبیلوی فوتبال ایران از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ در ۳۶ بازی ۳۶ گل به ثمر رساند تا گرد مولر (۶۸ گل) را پشت سر بگذارد. کوچیس (۷۵ گل) و پله (۷۷ گل) اهداف بعدی او بودند.

در ۱۷ نوامبر ۲۰۰۴ یعنی ۲۰ سال پیش دایی در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۴  برابر لائوس چهار گل به ثمر رساند تا به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شود که به ۱۰۰ گل ملی می رسد. عظمت این دستاورد به حدی بود که در بیش از ۱۵۰ کشور جهان از تلویزیون مخابره شد.

فیفا با مهاجم سابق بایرن مونیخ صحبت کرد تا درباره آن دستاورد فراموش نشدنی در تهران و شکستن رکوردش از سوی کریستیانو رونالدو و لیونل مسی صحبت کند.

فیفا: وقتی هنوز به رکورد بزرگانی چون فرانس پوشکاش، پله، گرد مولر و همه این گلزنان نزدیک نشده بودند چه فکری داشتید؟ چه زمانی متوجه شدید که رسیدن به ۱۰۰ گل بین المللی ممکن است؟

علی دایی: فکر می‌کنم وقتی از ۸۰ گل عبور کردم احساس کردم این رکورد دست یافتنی است. تا آن زمان، من واقعا به رکورد گلزنی فکر نکرده بودم  و تنها روی پیروزی در بازی ها و کمک به تیمم متمرکز بودم. اما با نزدیک‌تر شدن به رکورد ۱۰۰ گل زده این ایده واقعی‌تر شد و می‌دانستم که اگر ادامه دهم، ممکن است اتفاق بیفتد.

فکر می‌کردید در بازی با لئوس به این رکورد برسید؟

بله یک حسی داشتم با رفتن به آن بازی، اعتماد به نفس و انگیزه داشتم اما فوتبال غیرقابل پیش بینی است. شما هرگز نمی دانید یک مسابقه چگونه پیش خواهد رفت. با این حال آن روز همه چیز خوب پیش رفت و من حمایت هم تیمی ها و هوادارانم را احساس کردم که آن را خاص تر کرد.

چه حسی داشتید که اولین بازیکن تاریخ شدید که مقابل تماشاگران در ورزشگاه آزادی به ۱۰۰ گل ملی رسیدید؟

لحظه ای فراموش نشدنی بود. بازی در آزادی همیشه خاص است، اما رسیدن به ۱۰۰ گل در آنجا خیلی خاص بود. احساس می‌کردم که این را نه تنها برای خودم، بلکه برای همه کسانی که با من بودند به دست آوردم. آن لحظه یک پیروزی برای تمام ملت ایران بود.

واکنش به موفقیت شما چگونه بود؟ آیا پیام خاصی دریافت کردید؟

بله، من پیام های زیادی از هم تیمی ها، مربیان و حتی افراد مشهور سرشناس از سراسر جهان دریافت کردم.  حمایت مردم بسیار زیاد بود. آن پیام ها به من نشان داد که چگونه فوتبال می تواند مردم را دور هم جمع کند و چگونه یک دستاورد شخصی می تواند برای همه معنی داشته باشد.

دو بازیکن خارق العاده از آن زمان به ۱۰۰ گل ملی رسیده اند. اولی وقتی کریستیانو رونالدو رکورد شما را شکست، چه احساسی داشتید و نظرتان درباره کریستیانو به عنوان یک بازیکن چیست؟

رکوردشکنی بخشی از فوتبال است و من خوشحالم که بازیکنی مانند رونالدو این کار را انجام داد. او بازیکنی استثنایی و سخت کوش است و این ویژگی ها را در طول دوران حرفه ای خود ثابت کرده است. رونالدو یک الگوی بزرگ برای بازیکنان جوان است و کارنامه او نشان می دهد که هر چیزی ممکن است.

نظر شما در مورد لیونل مسی به عنوان یک بازیکن چیست؟

مسی یک نابغه و بازیکنی منحصر به فرد است. او هوش بازی باورنکردنی دارد و تماشای بازی او همیشه لذت بخش است. مسی یکی از بهترین های تاریخ است و مانند رونالدو الهام بخش میلیون ها نفر در سراسر جهان است.

چقدر افتخار می‌کنید که در کنار این دو اسطوره هستید؟

این یک افتخار بزرگ است فوتبال همیشه بخش بزرگی از زندگی من بوده است و بودن در کنار بازیکنانی مانند رونالدو و مسی باعث می شود تمام تلاش من ارزش پیدا کند. این دستاورد برای من چیزی بیش از یک عدد است. این گواهی بر عشقی است که من به فوتبال دارم.

بیست سال از شاهکار تاریخی شما می گذرد. این موضوع چه احساسی به شما دست می دهد؟

گذر زمان به من یادآوری می‌کند که این لحظه‌ها چقدر زودگذر هستند. با این حال، هر بار که به آن دستاوردها فکر می کنم، لبخندی بر لبانم جاری می‌شود. از اینکه بخشی از تاریخ فوتبال هستم احساس غرور می کنم و از لحظاتی که فوتبال به من داده سپاسگزارم.