ایران ۸ نفره هم باید کره شمالی و قرقیزستان را ببرد/می‌گویند ۷۰ گل زدیم ولی از تیم‌های درجه ۳ آسیا ۴ گل می‌خوریم!

سپهر ستاری: تیم ملی ایران در اخرین فیفادی سال ۲۰۲۴ میلادی ۲ بازی برگزار کرد و توانست با نتایج مشابه ۳-۲ تیم‌های کره شمالی و قرقیزستان را شکست دهد. با این ۲ برد، ایران در گروه A رقابت‌های مقدماتی جهانی ۱۶ امتیازی شد و صدر جدول را حفظ کرد. عملکردی که باعث شده ایران در یک‌قدمی صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ قرار بگیرد و احتمالا در فیفادی بعدی صعود ملی‌پوشان قطعی خواهد شد. با وجود کسب این نتایج، انتقادات زیادی نسبت به عملکرد تیم ملی وجود دارد و بسیاری از کارشناسان معتقدند با ادامه این روند، تیم ملی مقابل رقبای قوی‌تر به مشکل خواهد خورد. 

ابراهیم قاسمپور، هافبک سابق تیم ملی ایران در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» درباره عملکرد تیم ملی در دیدارهای اخیر و دلایل انتقاد از کادر فنی و بازیکنان صحبت کرده که در ادامه می‌خوانید:

عملکرد تیم ملی در ۲ بازی اخیر خود را چطور ارزیابی می‌کنید؟

طبق نظر اکثر کارشناسان ما فراز و نشیب زیادی داشتیم و در نیمه اول یک شکل و در نیمه دوم به شکل دیگری بازی کردیم. البته نظر شخصی‌ام این است که ما گروه سختی نداریم و این ۲ تیم هم در انتهای جدول هستند. پیش‌بینی می‌شد این بازی‌ها را ببریم ولی این نوع بردن کمی مسئله‌ساز است و فکر بیننده را مشغول می‌کند که تیم ملی جلوی تیم‌های درجه ۳ آسیا که فوتبال قوی ندارند، با این نتیجه و بازی ضعیف می‌برد و این به نظرم کار را برای آینده تیم ملی سخت می‌کند.

تیم ملی در هر ۲ بازی نیمه اول درخشانی داشت ولی در نیمه دوم افت می‌کرد. دلیل این موضوع چیست؟

الان انتقاد از تیم ملی خیلی زیاد است. چقدر با این نظرات موافق هستید؟

خود من هم یکی از کسانی هستم که انتقاد می‌کنم ولی اکثر انتقادات فنی است و ۹۰ درصد انتقادات وارد است. اگر به آقایان برمی‌خورد، بحث دیگری است. کسانی انتقاد می‌کنند که مثل من ۵۰-۶۰ سال است در فوتبال حضور دارند. کسی نمی‌تواند بگوید من فوتبال را نمی‌فهمم. اینکه مثلا یکی از مربیان می‌گوید گلی که خوردیم روی اشتباه فردی بود. گل دوم ما به قطر که مدافع و دروازه‌بان حریف به هم برخورد کردند، روی اشتباه فردی نبود؟ یکی از گل‌های ما به قرقیزستان هم توپ به مدافع حریف خورد و جلوی مهاجم ما افتاد. اگر اشتباه فردی نباشد که گلی زده نمی‌شود. من کاری به دیگران ندارد و شخص خودم را می‌گویم که انتقادات برای بهتر شدن و حل مشکلات است. من با هیچکدام از آقایان خصومت ندارم. نمی‌توانیم منکر شویم که تیم خوب بازی نمی‌کند. به قول خود قلعه‌نویی شانس آوردیم کره شمالی را شکست دادیم. می‌گویند ۱۰ نفره شدیم ولی جلوی ازبکستان هم ۱۰ نفره بودیم ولی بازی نزدیکی بود. با این همه بازیکن باتجربه و لژیونر، شما ۸ نفره هم باید کره شمالی و قرقیزستان را ببری!

درباره تغییر نسل و استفاده از بازیکنان جوان هم خیلی بحث می‌شود. نظر شما چیست؟

من قبل از شروع بازی‌های مقدماتی جام جهانی معتقد بودم ما تحت هر شرایطی به جام جهانی صعود می‌کنیم. سطح بازیکنان ما بالاتر از دیگر تیم‌های گروه است. من هم معتقدم خیلی جوانان شاخصی که بتوانند به تیم ملی کمک کنند نداریم ولی با همین چند بازیکن هم می‌شد کار کرد. شما ببینید در همین ۲ بازی که ساده‌ترین مسابقات این گروه بود، از جوانان استفاده نکردیم و باید دید در بازی‌های بعدی چقدر این اتفاق می‌افتد. ما برای صعود به جام جهانی با توجه به ۴۸ تیمی شدن و سهمیه ۸.۵ تیم آسیا کار سختی نداشتیم و از قبل معلوم بود. ما باید فکر صعود از مرحله دوم جام جهانی باشیم چون وقتی تعداد تیم‌ها به ۴۸ رسیده، گروه‌ها هم ضعیف‌تر از قبل می‌شود. ما باید فکر مرحله دوم باشیم. شاید مربیان کمی اضطراب و ترس دارند چون استفاده از جوانان تبعاتی دارد که من هم قبول دارم ولی قرار نیست ۹۰ درصد تیم را تغییر دهی. شما ۲۰-۳۰ درصد یا حداکثر ۴۰ درصد می‌توانستیم از بازیکنان جوان استفاده کنیم که تا جام جهانی تجربه کسب کنند و استرس آن‌ها کمتر شود تا بتوانند بازدهی داشته باشند ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

اعضای تیم ملی هم واکنش تندی به انتقادات نشان دادند.

معمولا وقتی فردی که در راس گروه قرار دارد، هر کاری کند زیرمجموعه هم دنباله‌رو او می‌شود. وقتی کسانی که مسئولیت دارند سریع به انتقادات واکنش نشان می‌دهد، نباید توقع داشته باشیم زیرمجموعه‌هایشان رفتار دیگری داشته باشند. وقتی پدر خانواده کاری کند، فرزند هم آن کار را انجام می‌دهد. خیلی دور از ذهن نیست و نباید انتظار داشته باشیم بقیه دنباله‌رو بزرگترهای خود نباشند. در هر صورت من فکر می‌کنم کسانی که انتقاد می‌کنند، افرادی هستند که سال‌ها در این فوتبال استخوان خرد می‌کنند. اگر آقایان این انتقادات فنی را برنمی‌تابند، مشکل خودشان است و باید خودشان حل کنند. 

خیلی‌ها معتقدند صعود به جام جهانی با توجه به افزایش تیم‌ها خیلی سخت شده و مثلا با همان دوره شما که ۱۶ تیم بودند خیلی فرق دارد.

بله اصلا قابل مقایسه نیست. الان بازیکن هر روز می‌تواند تمام بازی‌های اروپایی را ببیند و این خیلی به دانش و توانایی و ذهن او و مقابله با رقیب کمک می‌کند. زمان ما ۱۶ تیم به جام جهانی می‌رفت و آسیا و اقیانوسیه فقط یک سهمیه داشت. الان از آسیا ۸ تیم می‌رود. یعنی هر تیم متوسطی هم می‌تواند به جام جهانی برود. قطر ۲ دوره قهرمان جام ملت‌ها شده. خب این تیم هزینه و سرمایه‌گذاری کرده است. الان با زمان ما اصلا قابل مقایسه نیست. زمان ما پول نداشتیم. کفش نداشتیم. البته به نظرم بازی‌های تدارکاتی زمان ما بهتر بود. مثلا به فرانسه می‌رفتیم بازی دوستانه می‌کردیم یا در ۷۵ سالگی رئال مادرید به بروژ بازی کردیم. الان با گوام و کنیا و سوریه بازی می‌کنند. پولی که الان هزینه می‌شود و قراردادهای بازیکنان هم قابل مقایسه نیست. ما مثلا می‌خواستیم با تیمی بازی کنیم، آنقدر اطلاعات از تیم حریف نداشتیم ولی الان می‌توانی همه بازی‌ها را ببینی. کیفیت بازیکنان الان هم با آن موقع قابل مقایسه نیست. امثال حسن روشن، ناصر حجازی، حمید درخشان، ناصر محمدخانی، خداداد عزیزی و علی دایی را ببینید ولی در این نسل کدام ستاره را داریم؟

آیا قبول دارید که تیم ملی فعلی به اندازه نسل ۹۸ یا دیگر نسل‌ها محبوبیت ندارد؟ دلیل این موضوع چیست؟ حتی همین چند سال پیش وقتی به آرژانتین باختیم مردم حمایت کردند ولی الان به این شکل نیست.

یک بخشی به تفکرات و نوع رفتار مسئولین فعلی و زیرمجموعه آن که شامل بازیکنان و کادر  فنی است، برمی‌گردد. دلیل عمده این است و نوع فوتبالی که بازی می‌کنند. درست است که می‌بریم ولی با این تیم‌هایی که مقابل ما هستند، توقع بیجایی نیست که سرحال‌تر باشیم. مثلا جلوی قرقیزستان خیلی مقتدرانه بازی نکردیم. مثلا می‌گویند در دوره ما ۷۰ گل زده شده ولی این گل‌ها به چه تیم‌هایی زده شده؟ در همین دوره از ۲ تیم درجه ۳ آسیا ما ۴ گل خوردیم. یعنی یک جای کار ایراد دارد که جلوی تیم‌های درجه ۳ انقدر راحت گل می‌خوریم. امیدوارم از فدراسیون فوتبال تا کادر فنی و بازیکنان تحمل انتقادات فنی را داشته باشند و برای تیم ملی آرزوی موفقیت دارم.

۲۵۸ ۲۵۸