طاقت پرستاران از فروردین امسال چنان طاق شد که چاره‌ای ندیدند جز اعتراض و اعتصاب. مطالبات آنها صریح بود؛ هر آنچه در خانه ملت به تصویب رسیده، باید اجرایی شود.
با این وجود نزدیک ۱۷ سال است که هیچ‌کس صدای آنها را نشنیده است. این اعتراضات همزمان شد با تغییر دولت سیزدهم. با این حال وزیر بهداشت دولت جدید به آنها وعده داد که به زودی بسیاری از مطالبات پرستاران محقق می‌شود.
اکنون بعد از گذشته دو ماه محمدرضا ظفرقندی می‌گوید: «مقدار زیادی از مطالبات پرستاران در زمینه اضافه‌کاری پرداخت شده است.» حال باید دید که شرایط در جامعه پرستاری چگونه است.
آیا آنها می‌توانند به آینده امیدوار باشند. آیا از آمار مهاجرت سالانه ۲ هزار پرستار کم می‌شود؟ آیا ۵۰ هزار پرستار فارغ‌التحصیل سالانه به جامعه پرستاری ایران می‌پیوندند؟ آیا پرستارانی که در اسنپ کار می‌کنند، حاضرند دوباره به بیمارستان‌ها برگردند؟
دنیای اقتصاد
