همشهریآنلاین – بهروز رسایلی
این احتمالا عجیبترین و غیرمنتظرهترین اتفاقی بود که موسیمانه انتظار داشت در نخستین بازی رسمیاش بهعنوان سرمربی استقلال ببیند؛ یک تیم فروپاشیده و به هم ریخته که نه میلی برای جنگیدن دارد و نه حتی سادهترین نکات را برای مراقبت از دروازه خودش مراعات میکند. پرخاش شدید مربی آفریقایی در نشست خبری و گرد و خاک او در رختکن هم بیراه نبود. راستش بهعنوان روزنامهنگار و اصلا مخاطب فوتبال، خیلی چیزها هست که در مورد استقلال نمیفهمیم. بگذارید بخشی از آنها را مرور کنیم.
این حسینی یا آن حسینی؟
در مورد ساختار دفاعی ویران استقلال در این فصل زیاد بحث شده. اصلا شگفتی اول همین است؛ چطور تیمی که فصل گذشته کلا ۱۵گل دریافت کرد، تنها در ۸بازی ابتدایی این فصل ۱۴گل خورده؟ در این میان طبیعتا باید سراغ نقش اول ماجرا رفت که حسین حسینی است. سنگربان و کاپیتان استقلال فصل گذشته جزو بهترین بازیکنان این تیم بود و بیشترین تعداد کلینشیت در لیگ برتر را به ثبت رساند، اما این فصل هنوز در یک بازی هم نتوانسته دروازهاش را بسته نگه دارد. نکته عجیبتر آنجاست که حسینی اصلا مهارهای کمتعدادی نداشته و شاید اصلا بشود از سیوهای نجاتبخش او یک فیلم جذاب هم درست کرد، اما در عین حال اشتباهات ویرانگری هم دارد که همه آنها را زیر سؤال میبرد. مثلا گل بهخودی او برابر السد واقعا عجیب بود، یا واکنش خیلی بدی که در صحنه منجر به پنالتی پرسپولیس داشت. دیگر بگذریم از خطای پنالتیای که خودش در بازی با هوادار مرتکب شد. بالاخره ما با این حسینی طرفیم یا آن حسینی؟ این همه نوسان، شاید بیشتر از جنبه فنی، ریشه روانی داشته باشد. بالا و پایینهای حسینی، میتواند نمادی از فراز و فرودهای روحی کل استقلال باشد.
رامین رضاییان؛ دیو یا دلبر؟
قهرمان فصل نقلوانتقالات هم روزهای عجیبی را پشت سر میگذارد. رامین رضاییان که بهدلیل انتقالش به استقلال هفتهها در کانون توجهات قرار داشت، از نظر هجومی شرایط بدی ندارد. بههرحال ۴گل زده، هرچند که ۳تا از آنها از روی نقطه پنالتی بوده است، اما در مجموع نمیتوان کنشهای هجومی مطلوب این بازیکن را نادیده گرفت. با این حال او به همین اندازه در امور دفاعی سهلانگار و ویرانگر است. بدون اغراق شاید روی نیمی از گلهای خورده این فصل استقلال بتوان رد پای رضاییان را دید؛ آخرین آنها، همین جای خالی عجیبی بود که روی گل اول خیبر خرمآباد داد و باعث شد توپ ارسالی از کرنر بهطور مستقیم وارد دروازه شود. حقیقت این است که با چنین روندی، رضاییان نمیتواند یک مهره سودمند برای تیم باشد؛ همانطور که مربیانی مثل برانکو، اسکوچیچ، یحیی گلمحمدی و این اواخر امیر قلعهنویی تصمیم گرفتند قید او را بزنند. رامین باید در دفاع سختگیرتر و فداکارتر باشد.
اینهمه شکمسیری؛ چرا؟
در نهایت یکی از بزرگترین سرگیجهها در مورد استقلال، به نمایش پر از شکمسیری برخی بازیکنان این تیم مربوط میشود. موسیمانه در نشست خبری بعد از بازی به درستی اشاره کرد که بازیکنان به اندازه کافی جنگجو نیستند و حتی تأکید داشت تا به حال چنین تیمی ندیده. خیلی از این نفرات با هزینههای درشت آبیپوش شدهاند؛ پرسش اینجاست که چرا حداقل بهخاطر همان پول هم که شده توان بیشتری بهکار نمیگیرند؟ بهعنوان مثال در لحظه به لحظه بازی اخیر، شور و حرارت بیشتر بازیکنان خیبر نسبت به استقلالیها و جنگیدن آنها بر سر تکتک توپها به چشم میآمد. این، تفاوت کمی نیست.
