لیست داروهایی که سبب ریزش مو می‌شوند

طبیعی است که روزانه تعداد کمی از موهای خود را از دست دهید، اما چنان چه متوجه ریزش بیش از حد مو یا طاسی شدید موهایتان شدید، ممکن است دارو هایی که مصرف می کنید مقصر این امر باشند.

۱. داروهای کاهش دهنده کلسترول – آتورواستاتین و سیمواستاتین:

آتورواستاتین ( لیپیتور ) و سیمواستاتین ( زوکور ) متعلق به گروهی از داروهای کاهش دهنده کلسترول است که به عنوان استاتین شناخته می شوند. ریزش مو عارضه جانبی این دو دارو است.

نوعی استاتین جدید به نام روسوواستاتین ( کرستور ) خوشبختانه شامل این عارضه نمی شود.

۲. داروی ضد انعقادی – وارفارین :

داروی ضد انعقاد خونی که به نام وارفارین ( کوادامین ) معروف است داروی رقیق کننده خون می باشد که گفته می شود باعث ریزش مو خواهد شد.

۳. داروهای فشار خون – کاپتوپریل و لیزینوپریل :

داروهای مهار کننده های آ،سی،ای نوعی دارو می باشند که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. این دارو ها شامل کاپتوپریل و لیزینوپریل هستند که سبب ریزش مو شده و فقط حدود 1 درصد از بیماران این داروها را مصرف می کنند.

۴. داروهایی برای درمان پسوریازیس – استریترین :

استریترین ( سورایاتن ) قرصی است که برای درمان پسوریازیس استفاده می شود و دارای اثرات نامطلوب شناخته شده ریزش مو می باشد.

۵. داروی ضد آریتمی – آمیودارون :

آمیودارون ( کوردارون یا پاسرون ) که در بیماران مبتلا به مشکلات ریتم قلبی معروف به آریتمی استفاده می شود و دارای یک اثر جانبی نادر اما گزارش شده از ریزش مو است.

۶. داروی ضد تشنج – دی والپروئکس :

داروی ضد تشنج ( دیپاکوت ) برای اختلالات ناشی از تشنج، اختلالات دو قطبی و پیشگیری از میگرن استفاده می شود و ممکن است که منجر به ریزش مو شود.

۷. آنتی اسید – سایمتیدین :

سایمتیدین ( تاگامت ) داروی کاهنده اسید است که برای ریفلاکس معده و ریفلاکس اسید استفاده می شود. بسیار نادر است اما ریزش مو در افرادی که این دارو را مصرف می کنند گزارش شده است.

۸. داروهای نقرس – کلشی سین :

کلشی سین دارویی است که برای درمان حملات حاد نقرس استفاده می شود و عارضه جانبی کمی از ریزش مو دارد.

۹. استروئید ها – تستوسترون و پروژسترون :

ریزش مو در افرادی که هورمون تستوسترون و یا پروژسترون مصرف می کنند، گزارش شده است. داروهای حاوی پروژسترون، مانند تزریقات دپو پروورا ( مدروکسی پروژسترون )، پروورا و پرومتریوم سابقه بسیار زیادی در زمینه ایجاد ریزش مو در برخی افراد دارند.

۱۰. درمان آکنه – ایزوترتینین

آکوتان و آبسوریکا برای درمان آکنه های شدید استفاده می شوند و حاوی ماده فعال ایزوترتینوئین هستند. ریزش مو یک واکنش منفی شناخته شده برای هر دو دارو است.

۱۱. ضد قارچ – کتوکونازول :

کتوکونازول قرصی ضد قارچ و خوراکی است که می تواند باعث ریزش مو می شود.

۱۲. دارو های ضد افسردگی

۱۳. قرص های ضد بارداری

۱۴. داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند.

۱۵. داروهایی که سرطان سینه و سایر سرطان ها را درمان می کنند.

۱۶. دارو های فشار خون بالا ( ضد فشار خون ) مانند بتا بلاکرها، مهارکننده های ACE و دیورتیک ها

۱۷. دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

۱۸. دارو های بیماری پارکینسون

۱۹. دارو های کاهش وزن

۲۰. داروهای شیمی درمانی

دارو های شیمی درمانی اغلب به ریزش مو ( آناژن افلوویوم ) منجر می شوند. از آن جا که این دارو ها سلول های سرطانی را در سراسر بدن از بین می برند می توانند به سلول های سالم از جمله سلول های ماتریکس مو آسیب برسانند. طبق یک گزارش از انجمن سرطان، موها به طور معمول طی دو هفته پس از شیمی درمانی شروع به ریزش می کنند و پس از یک یا دو ماه با سرعت بیشتری پیشرفت می کنند. ریزش مو در بیمارانی که ترکیبی از داروهای شیمی درمانی استفاده می کنند شایع تر و شدید تر از افرادی است که فقط یک نوع دارو مصرف می کنند.

برخی از دارو های شیمی درمانی که سبب ریزش مو می شوند، عبارتند از:

آدریامایسین

سیکلوفسفامید

داکتینومایسین

داونوروبیسین

دکترینکس

دوکسوروبیسین

اتوپوزید

فلوروراسیل

ایفوسفامید

ایرینوتان

متوترکسات