تصور می‌کردم روی سکوی جهانی بروم/ پرچم ایران همیشه باید بالا باشد

به گزارش روزپلاس، رقابت های بوکس قهرمانی جوانان جهانی در شرایطی به پایان رسید که تیم ایران توانست به یک موفقیت بزرگ دست پیدا کند و مجددا خود را به عنوان یکی از رشته های موفق در ماه های اخیر مطرح کند. رشته ای که در دوره ریاست قبلی فدراسیون درگیر حواشی و اتفاقات عجیب بود و حالا به نتایج مطلوبی در رده جوانان دست پیدا کرده است.

درخشان ترین چهره این رقابتها کسی نبود جز بوکسور سنگین وزن تیم ملی ؛ امیررضا ملک خطابی. پسر پر انرژی و قد بلند بوکس ایران که با اعتماد به نفس و تسلط خود در رینگ مستحق حتی مدال طلای مسابقات جهانی بود.

ملک خطابی راه نسبتا طولانی برای رسیدن به فینال داشت؛ ابتدا حریف ترکیه ای، سپس روس، قرقیزستان و البته در مرحله نهایی حریف سرسخت ازبک. آنچه مسلم بود ملک خطابی با روحیه جنگندگی و تسلیم ناپذیری خود به تماشاگرانش این اطمینان را می داد که دست خالی از مسابقات بر نمی گردد، او حتی از تهدیدها فرصت ساخت، حتی در ثانیه های نفس گیر ناک دان نقشه پیروزی کشید و سزاوارانه خود را به فینال رقابتهای جهانی رساند، جایی که هیچ بوکسور ایرانی تا به حال موفق به رسیدن به آنجا نشده بود.

ستاره بوکس ایران در گفتگو با خبرنگار مهر ابتدا از کسب این موفقیت ابراز خوشحالی کرد و گفت: خدا را شکر که توانستم مدال ارزشمندی را در پیکارهای جهانی کسب کنم. چند ماه در اردو بودیم و تمرینات سختی را پشت‌ سر گذاشتیم. از همان روز اول اردو، نگاهم به کسب مدال بود و این موفقیت را در ذهن خودم ترسیم کرده بود.
بارها تصویر سکوی جهانی را در خیالم مرور کرده بودم و خوشحالم که توانستم دل مردم را هم شاد کنم.

بوکسور نقره ای ایران در مورد سطح این مسابقات نیز گفت: سطح مسابقات بسیار بالا بود و کشورها با تمام قدرت به میدان آمده بودند. تعداد تیم‌ها و نفرات شرکت کننده نسبت به دو دوره گذشته بیشتر بود و واقعا رسیدن به مدال کار بسیار سختی بود که خوشبختانه به آن رسیدم. برای این موفقیت افراد زیادی تلاش کرده بود که خوشبختانه برنامه ریزی ها به نتیجه رسید.

وی در مورد دلایل موفقیتش در مبارزات برگزار شده گفت: یکی از مواردی که همواره با مربی‌ام‌ و کادر فنی تیم ملی کار کرده و تأکید زیادی روی آن می‌شود، جابه‌جایی‌ در رینگ هنگام مبارزه است. سعی کردم این تکنیک را پیاده کنم که فکر می کنم به لطف خدا تا حد زیادی موفق هم بودم.

ملک خطابی در مورد تاکتیکش برای مبارزه با حریفان قدرتمند گفت: راستش را بخواهید نام حریف یا اینکه رقیبم از کدام کشور است، تاثیری‌ روی من ندارد و همیشه سعی کرده‌ام‌ خودم باشم تا توانم را در مبارزه به‌ کار بگیرم. فرقی ندارد چه کسی مقابلم مبارزه می کند، این من هستم که باید در حد و اندازه خودم ظاهر شوم و صد خودم را ارائه دهم. بنابراین استرس از حریف جزو مواردی است که برایم به وجود نمی آید یا حداقل تمام تلاشم این است که به وجود نیاید.

وی در مورد نقش داوران در نرسیدنش به مدال طلا هم گفت: در فینال مبارزه خوبی ارائه کردم و احساس می‌کنم با کم لطفی داوران مواجه شدم. آنالیز مناسبی از حریف ازبک داشتم و در هر سه راند بر او مسلط بودم. حتی در پایان منتظر بودم که دستم به عنوان فرد پیروز بالا برود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد. به هرحال در دنیای بوکس و یا هر ورزش حرفه ای این مسائل ممکن است پیش بیاید، سعی می کنم از همه این موارد به عنوان تجربه بهره برداری کنم.

امیررضا ملک خطابی در ادامه خاطرنشان کرد: باید از مربی پایه‌ام و همچنین کادر فنی تیم ملی برای تمام زحماتشان و رئیس فدراسیون برای حمایتهایش تشکر کنم. همینظور از خانواده ام که همیشه پشتیبانم بودند.در ابتدای مسیر هستم و مدال نقره جوانان جهان، گام نخست در دنیای قهرمانی برای من است.

وی تاکید کرد: می‌خواهم سال‌ها برای کشورم افتخار آفرینی کنم و از حالا به بازی‌های آسیایی ناگویا فکر می‌کنم. بعد از آن هم کسب سهمیه المپیک لس‌آنجلس از اهدافم است. می خواهم از تمام اعضای خانواده بزرگ و شریف بوکس بخواهم که با همدلی و اتحاد کمک کنند شرایط به گونه ای فراهم شود که بوکس ایران به جایگاهی که حقش است دست پیدا کند. همه شرایط برای موفقیت فراهم است و امیدوارم که همیشه پرچم کشورمان را در میادین بین المللی برافراشته ببینیم.