پشیمانی آنچلوتی از دریافت دستمزد بالا در رئال مادرید

به گزارش پارسینه به نقل از طرفداری، کارلو آنچلوتی در مورد بزرگترین اشتباه دوران مربیگری‌اش صحبت کرده است. 

ساعاتی پس از نشست خبری جنجالی کارلو آنچلوتی، فرانس فوتبال گفت‌وگوی خود با سرمربی رئال مادرید را منتشر کرد. در این مصاحبه که چندی پیش ضبط شده، مرد ایتالیایی آرامش بیشتری دارد و از این که به عنوان بهترین سرمربی دنیا شناخته شده، شادمان است. او از مجله‌ برگزارکننده مراسم توپ طلا قدردانی می‌کند، هرچند به دلیل وینیسیوس جونیوز، شرکت در آن را تحریم کرده بود. به نقل از رلوو، کارلتو طی مصاحبه از موضوعات مختلفی صحبت کرده است.

• جایزه بهترین مربی سال:

 جایزه بهترین مربی فصل نشان می‌دهد که من و تیم‌ام به موفقیت بزرگی دست یافتیم و این بزرگ‌ترین پاداش است. این یعنی تیم من توانایی‌هایش را نشان داد و من هم توانستم از تمام پتانسیل تیم به بهترین شکل استفاده کنم. از کسب این افتخار بسیار خوشحال و مفتخرم. آیا خودم را بهترین مربی سی سال گذشته می‌دانم؟ نه، چنین فکری نمی‌کنم. من به موفقیت‌های زیادی رسیدم، اما مربیانی مثل فرگوسن، گواردیولا و لوبانوفسکی حتی بیشتر از من پیروز شدند. حتی اگر فکر می‌کردم بهترین مربی تاریخ هستم، چه اتفاقی می‌افتاد؟ مگر قرار است مجسمه‌ای از من بسازند؟ (با خنده)

• مهم‌ترین روزهای کارلو آنچلوتی:

اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد، اولین قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا با میلان در سال ۲۰۰۳ است. تا آن زمان، اغلب دوم شده بودم. سپس به دهمین قهرمانی در سال ۲۰۱۴ و چهاردهمین قهرمانی در سال ۲۰۲۲ فکر می‌کنم. همه فکر می‌کردند که دوران حرفه‌ای من پس از حضور در اورتون و ناپولی رو به افول است، اما ما پیروز شدیم و این فوق‌العاده و بسیار خاص است. 

• بهترین باشگاه‌ها و ترکیب فوتبال آنچلوتی:

بهترین باشگاه‌ها، می‌توانم پاسخ دهم: میلان و رئال مادرید. بهترین تیم، گفتنش سخت است. من افتخار داشتم که مربی بازیکنان و تیم‌های فوق‌العاده‌ای باشم. حتی نمی‌توانم بهترین بازیکنانی را که مربیگری‌شان را برعهده داشتم، لیست کنم. بهترین یازده نفر من وجود ندارد، انجام این کار غیرممکن است. انجام این کار تقریبا بی‌احترامی خواهد بود. من کورتوا، کاسیاس، نویر، چک، بوفون، پروتزی، فن در سار، سیریگو را داشتم… چه بازیکنان باورنکردنی. چگونه می‌توان انتخاب کرد؟

• بزرگترین اشتباه دوران ورزشی:

در سی سال غیرممکن است که فقط تصمیمات خوب گرفت. برای مثال، من در سال دوم حضورم در رئال مادرید دوران سختی داشتم. من بسیار نزدیک به تمدید قراردادم بودم، باشگاه می‌خواست مرا حفظ کند، اما در مورد افزایش دستمزد خود بیش از حد اصرار کردم و آن‌ها دست کشیدند. این یک اشتباه بود، بدترین اشتباهی که می‌توانستم مرتکب شوم. اما به من اجازه داد تا درس بگیرم.

• کارلو آنچلوتی و نسل جدید فوتبال:

سبک زندگی و نگاهشان به زندگی کاملا متفاوت است. کار آن‌ها خیلی سخت‌تر است. آن‌ها مسئولیت بسیار بیشتری دارند، خیلی بیشتر بازی می‌کنند. فشاری که روی آن‌هاست با گذشته قابل مقایسه نیست. وقتی فوتبالم شروع کردم، هیچ فشاری نداشتم. مادرم حتی نمی‌خواست فوتبال بازی کنم؛ می‌ترسید آسیب ببینم. برای نسل جدید، فشار بسیار زیاد است. و یک مشکل دیگر هم هست، اعتیاد به تلفن‌های همراه. من مجبورم دائما با این موضوع مبارزه کنم. یک روز، به شوخی به آن‌ها گفتم: دیگر نمی‌خواهم تلفن‌های همراهتان را در رختکن ببینم. از فردا، ممنوع است. وقتی برای تمرین می‌آیید، آن‌ها را بیرون بگذارید. بازیکنان شوکه شدند و گفتند: «جدی می‌گویی؟» من هم تاکید کردم که این تصمیم جدی است. بعد از تمرین، کاپیتان تیم به دفترم آمد و گفت که این کار غیرمنطقی است. تصور کنید که چنین واکنشی نشان دادند!

•  فوتبالیست‌هایی با بیشترین تاثیر بر روی آنچلوتی:

پائولو مالدینی برای من یک بازیکن بسیار خاص بود. او هم‌تیمی و در ادامه کاپیتان من در میلان شد و کمک زیادی به من کرد. رابطه ما بسیار صمیمی و قوی بود. زلاتان ابراهیموویچ نیز با شخصیت قدرتمند و شخصیتی بزرگ، تاثیر زیادی بر من گذاشته است. به طور کلی، معمولا کار با بازیکنان بزرگ‌تر راحت است. ممکن است غرور بزرگی داشته باشند، اما این غرور می‌تواند به عنوان یک نیروی محرکه برای آن‌ها عمل کند. اگر بازیکنی بتواند توانایی‌های خود را در زمین نشان دهد و رفتاری مناسب داشته باشد، غرور بزرگ مشکلی ایجاد نخواهد کرد. هم‌تیمی‌ها به او احترام می‌گذارند و از او حمایت می‌کنند. تیم فصل گذشته من، یکی از بهترین تیم‌هایی بود که مربیگری‌اش را بر عهده داشتم. در آن تیم، غرور و خودخواهی جایی نداشت. بازیکنان باتجربه‌ای مانند مودریچ، کروس، کارواخال و ناچو الگوی تمام بازیکنان جوان بودند. روابط بین بازیکنان بسیار صمیمانه بود و هیچ‌کس از بازی نکردن ناراضی نبود. این یک تجربه رویایی بود.