شایانیوز- ساختمان «توربوسیل» پارک علم و فناوری پردیس توسط دفتر مهندسین مشاور معماری موج نو طراحی شده است. این پروژه به عنوان یک انکوباتور(ابزار آزمایشگاهی) در نظر گرفته شده است که بستری برای تحقیق و نوآوری افراد فراهم می کند. این ساختمان به عنوان دفتر شرکتی دانش بنیان بهره برداری شد. تیم طراحی متشکل از سهیلا زاهدی، شیدا قطبی، پری پورمقدم، مریم شکوهی، ایلناز عشایری، نیلوفر مرادی، شیرین ضیایی، گلرخ حیدریان سال 1394 طراحی را آغاز کرده و در نهایت سال 1400 پروژه با مساحت 2500 متر مربع به بهره برداری رسید.
نمای پاکتی برای افزایش دریافت نور
علی رغم کوچک بودن متراژ طرح، وجود پارامترهای متعدد، این پروژه را تبدیل به یک ساختمان پیچیده کرده است. نمای بیرونی ساختمان در یک پاکت شیشه ای پیچیده شده است که اجازه می دهد نور طبیعی و پروفیل های آلومینیومی در لایه بیرونی، افزایش حرارت داخلی را کنترل کنند. ساختار اکسپوز مورد استفاده برای فضای داخلی از فرم ساختمان گرفته شده است که نمایانگر ساختار مشخصه ساختمان های صنعتی است. ساختمان هرمی شکل شیشه ای به پنج سطح افقی تقسیم می شود که به خوبی توسط یک بالابر شفاف به صورت عمودی به هم متصل شده اند. فضاهای داخلی به گونه ای طراحی شده اند که تعامل بین کاربران را افزایش دهند.
تعاملی میان فناری و سادگی در توربوسیل
طرح این پروژه، نشان دهنده خلاقیت در تلفیق زیرکانه ای از نظم و بی نظمی است. رویکرد طراحی، رسیدن به تعاملی مناسب میان فناوری و سادگی بوده و با ایجاد هماهنگی میان سایت و محوطه سازی و عملکرد، این دیدگاه تحقق یافته است. طراحی به گونه ای است که ساختمان از زمین بیرون کشیده می شود و از نظر بصری، خط افق زیبایی و هماهنگی با محیط ایجاد می کند.
فرم هرمی شکل توربوسیل برای آگاهی
این ساختمان به پنج سطح افقی تقسیم می شود که به خوبی توسط یک بالابر شفاف به هم متصل شده اند. فضاهای داخلی به گونه ای طراحی شده اند که تعامل بین کاربران را افزایش دهند. همچنین برای ایجاد ارتباطات فضایی و جهت سازمان دهی عناصر ساختمان، دیاگرام فیزیکی پیشنهاد داده شده، یک فرم هرمی است. در تقسیم بندی فضایی، بخش های مختلف ساختمان می توانند استقلال خود را حفظ کنند. دفاتر در سطوح بالا و کارگاه ها در سطوح پایین تر در یک محیط شفاف که از ورودی قابل رؤیت است قرار دارند. به این ترتیب بازدیدکنندگان از تولیدات شرکت آگاهی پیدا خواهند کرد.
جذب مردم با ورودی ماهرانه
به علت حفظ خط آسمان و یکپارچگی لندسکیپ، حجم ساختمان با شیب ۳۰ درجه ای که زاویه مطلوب پانل های خورشیدی این منطقه برای نصب بر روی سقف است، از زیر زمین به بیرون آمده است. این فرم خاص، یک گوشه مثلثی شکل در قسمت شمال ایجاد کرده و طراحان این قسمت را برای ورودی ساختمان در نظر گرفته اند تا مردم را به داخل ساختمان جذب کنند.
سازه ای خود کفا
سقف بریده شده یک تراس به وجود می آورد که نور و هوای طبیعی را وارد و یک فضای بیرونی مشترک را برای بازدیدکنندگان و کارمندان فراهم می کند تا در فضایی تعاملی با هوازی تازه کار خود را انجام دهند. این طرح به نورگیری و تهویه مناسب تراس های سطح پایین تر به طور غیر مستقیم کمک می کند. طراحی هر تراس برای هدف متفاوتی است؛ قسمت های بالایی محل تجمع بازدیدکنندگان و قسمت های پایینی مکان هایی برای استراحت کارکنان هستند.سقف شیبدار، یک راهرو سبز از زمین به پشت بام و فضایی پویا می باشد و دمای ساختمان و مصرف انرژی را کاهش می دهد. یک مخزن آب نیز در کنار ساختمان تعبیه شده است تا آب باران را جمع آوری کند که برای آبیاری و مصارف غیر شرب مورد استفاده قرار می گیرد.
