به گزارش همشهری آنلاین، عبدالباری عطوان با اشاره به این موضوع نوشت: چندین نکته اصلی وجود دارد که باید در هر برخوردی با این اجلاس درباره آنها تامل کرد. این نکات عبارتند از:
این اجلاس قرار است به نمایندگی از حداقل یک میلیارد مسلمان روی زمین برگزار شود که تقریبا یک سوم جمعیت زمین را تشکیل می دهند و دارای ثروت های عظیم نفت و طلا و معادن دیگری نظیر اورانیوم و لیتیوم هستند اما با وجود این، این امت و رهبران آن هیچ گونه وزن واقعی ندارند و نماینده ای در سازمان های بین المللی و بویژه سازمان ملل و شورای امنیت ندارند.
دوم اینکه این اجلاس پس از گذشت سیزده ماه از جنایت های اسرائیل برگزار می شود در حالی که جهان عربی و اسلامی هیچ کاری نکرده است اما در مقابل، کشورهای آمریکای لاتین و قاره آفریقا نظیر نیکاراگوئه، مکزیک، کلمبیا، برزیل و آفریقای جنوبی و بسیاری دیگر از کشورهای این دو قاره یا روابط خود را با اسرائیل قطع کردند یا سفرای اسرائیلی را از کشورهای خود بیرون کردند در حالی که هیچ یک از کشورهای بزرگ و کوچکی که روابط خود را با اسرائیل عادی کرده اند مثل مصر، اردن، امارات، بحرین، مغرب و ترکیه، چنین اقدامی را انجام ندادند.
سوم اینکه بسیاری از کشورها نظیر اسپانیا بنادر خود را به روی کشتی های مملو از موشک و مهمات و بمب های کشتار جمعی ارسالی برای اسرائیل بستند در حالی که کشورهای عربی همچنان از این کشتی ها استقبال می کنند و ما شاهد عبور کشتی های جنگی اسرائیل در روز روشن از کانال سوئز بودیم.
چهارم: اینکه جریان نفت و گاز کشورهای عربی به جهان غرب که در این جنگ نسل کشی شریک هستند و به عنوان اعمال حق دفاع از خود تلقی می شود، متوقف نشده است.
پنجم اینکه در مورد این اجلاس نوعی ناامیدی قبلی از سوی اکثر مردم عرب و مسلمان وجود دارد چرا که نمونه آن که سال گذشته در ریاض برگزار شد، هیچ گام سازنده ای برنداشت.
احساس تلخی می کنیم وقتی می بینیم که سران و رهبران عرب و مسلمان در قبال فریادهای خانواده های داغدیده و آسیب دیده در نوار غزه و جنوب لبنان بی توجهند؛ گویی این موضوع برای آنها اهمیتی ندارد و گویی قربانیان آن عرب، مسلمان یا حتی انسان نیستند.
همین الان به شما می گوییم که ما بیانیه محکومیت و قطعنامه های کنسروی درباره نقض قوانین بین المللی و درخواست از سازمان ملل برای مداخله را نمی خواهیم. ما و همه مردم از شما، عمل می خواهیم نه حرف. شما را خیلی خوب می شناسیم و می دانیم که برخی از شما با اشغالگران همدست هستید و از طریق پل زدن، نیازهای آنها را برآورده می کنید.
همچنین نمی خواهیم ارتش هایتان را به حرکت درآورید، چون از فساد بیشتر آنها و اهدافی که به خاطر آن تشکیل شدند، باخبریم. بیشتر این ارتش ها در هر جنگی وارد شدند، شکست خوردند بنابراین دل بستن ما این روزها فقط و فقط به مردان مقاومت است.
فقط از شما می خواهیم که راه ملک فیصل در عربستان، بن زاید در امارات و هواری بومدین در الجزایر را بروید و همانند رفتار آنها در جنگ اکتبر ۱۹۷۳ عمل کنید که گفتند: « نفت گرانبهاتر از خون نیست و تحریم نفتی را تحمیل کردند که اروپا و آمریکا را خوار کرد و اقتصاد آنها را کشت. ما از شما می خواهیم تامین نفت و گاز به جهان غرب را بدون هیچ تردیدی متوقف کنید تا جنگ نسل کشی فورا متوقف و همه کسانی که در آن دخیل هستند، مجازات شوند.»
شاید یادآوری این نکته مفید باشد که شما بزرگترین ذینفع آن اقدام شجاعانه(تحریم نفت) بودید به طوری که قیمت نفت ظرف چند ماه از سه دلار به هفده دلار رسید. پس آیا اکنون شیر شجاعت و کرامت را می نوشید و بار دیگر چنین اقدامی را اتخاذ می کنید یا منتظر می مانید تا به انبار برده داری که نتانیاهو آماده کرده، رانده شوید و میلیون ها هکتار از سرزمین هایتان توسط اشغالگران و با حمایت ترامپ ستانده شود؟
