به گزارش خبرورزشی، پافشاری محمد ربیعی به جدایی از ذوب آهن نتیجه ای در بر نداشت و سرانجام نیما نکیسا، مدیرعامل ذوب آهن، سرمربی تیمش را مجاب کرد در این تیم بماند. محمد ربیعی میان خانه نشینی و بازگشت اجباری به ذوب آهن، راه دوم را برگزید.
چالش های مربی جاه طلب
آنهایی که محمد ربیعی را از نزدیک می شناسند، خوب می دانند این جوان، مربی بسیار جاه طلبی است. او که تمایل دارد برای خود پروژه تعریف کند و خودش را به چالش بکشد، بعد از چهار سال فعالیت در مس رفسنجان و تبدیل تیم ته جدولی لیگ یک آزادگان به تیم پنجم لیگ برتر ایران، به اصفهان رفت تا در ذوب آهن هم یک کار جدید را شروع کند، شروعی که رویایی از آب درآمد و ذوب آهن در اولین فصل حضور محمد ربیعی، روی پله پنجم ایستاد که به قول نیما نکیسا کمتر از قهرمانی نبود؛ «استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتور انگار در یک لیگ دیگر بازی می کنند و معلوم بود جایگاه اول تا چهارم به آنها می رسد و تیمی که پایین تر از این چهار تیم، رده پنجم را به خود اختصاص بدهد، انگار قهرمان شده است.»
صابون ربیعی به تن تمام مدعیان تاپ لیگ برتر خورد
ذوب آهن با چنین شرایطی قدم به لیگ برتر بیست و چهارم گذاشت و انصافا محمد ربیعی تا این جای کار نتایج خوبی گرفت، به خصوص مقابل تیم های مدعی؛ ربیعی دو تیم استقلال و تراکتور را در خانه حریف شکست داد و مقابل پرسپولیس و سپاهان هم از هر کدام یک امتیاز با ارزش گرفت تا صابون ربیعی به تن هر چهار تیم تاپ لیگ برتر ایران خورده باشد اما همین تیم غول کش، مقابل تیم های معمولی پر نوسان ظاهر شده است و این همان چیزی است که ربیعی را کلافه می کند!
به قول یکی از همکاران ربیعی، در ذوب آهن غیر از نیما نکیسا که دست تنها برای تیم تلاش می کند، کسی حال تیم فوتبال ذوب آهن را نمی پرسد. وقتی آنها می برند از پاداش خبری نیست و وقتی می بازند هم کسی از آنها جواب نمی خواهد و این چیزی نیست که باب میل محمد ربیعی باشد.
از ربیعی اصرار، از نکیسا انکار
همین مسائل و بدقولی ها و مشکلات مالی و فراهم نشدن امکانات دست به دست هم داد تا محمد ربیعی از سرمربیگری ذوب آهن کناره گیری کند.
استعفای اول او را نیما نکیسا رد کرد. ربیعی استعفای دوم را مکتوب نوشت، نکیسا این یکی را هم نپذیرفت و عضو هیات مدیره ذوب آهن گفت از طریق واتساپ آمده و مهر و امضا و تاریخ ندارد، ربیعی این بار مهر و امضا و تاریخ و اثر انگشت پای نامه استعفایش گذاشت تا بهانه ای برای ردن کردن باقی نماند اما باز هم نکیسا زیربار نرفت و آب پاکی را روی دست او ریخت؛ باید بمانی!
سرمربی مستعفی ذوب آهن حتی حاضر شد از تمام مطالبات این فصل و فصل خود بگذرد و مبلغی هم از جیب خودش پرداخت کند اما نکیسا این یکی را هم نپذیرفت تا ربیعی بر سر دوراهی ماندن و محروم شدن، به همکاری اجباری با ذوب آهن تن دهد!
ربیعی به اصفهان نرفت، ذوب آهن به تهران آمد!
محمد ربیعی اگر بدون توافق، قراردادش را با ذوب آهن فسخ می کرد تا آخر فصل حق همکاری با هیچ باشگاهی را نداشت و از آنجا که بدون دلیل موجه کناره گیری کرده بود، در صورت شکایت ذوب آهن ناچار به پرداخت غرامت و یک فصل محرومیت از مربیگری می شد. همین شرایط کافی بود تا ربیعی تن به ادامه همکاری با ذوب آهن بدهد، هرچند دلگیر و ناراضی!
دلگیر از برخی مدیران ارشد ذوب آهن بابت حمایت نکردن از این تیم و ناراضی از امکانات ذوبی ها که قابل قیاس با امکانات رقیبان ذوب نیست.
به هرحال محمد ربیعی از فردا دوباره به ذوب آهن برمی گردد. البته او به اصفهان نرفته و این ذوب آهن است که به تهران می آید. اردوی کوتاه مدت در تهران و برگزاری یکی دو بازی تدارکاتی، آغاز ادامه همکاری ذوب آهن و ربیعی است. نیما نکیسا و محمد ربیعی که فصل گذشته را با عنوان ارزشمند پنجمی تمام کردند حالا باید دست در دست هم از کارخانه ذوب آهن امکانات و بودجه و توجه بگیرند.
ذوب آهن سرمربی اش را سر ذوق می آورد؟
محمد ربیعی فصل قبل هم در میانه راه مورد توجه تراکتور قرار گرفت اما در حالی که تبریزی ها حاضر بودند مبلغ رضایتنامه او را بپردازند، به درخواست کوهی، رییس کارخانه ذوب آهن و نیما نکیسا و معاونش مالمیر، این مربی قید پیشنهاد مالی عالی تراکتور را زد و به کارش در اصفهان ادامه داد. او امسال هم پیشنهاداتی از تیم های لیگ برتری داشت اما قصدش از جدایی پیوستن به این تیم ها نبود. ربیعی از شرایط ذوب آهن کلافه به نظر می رسید. آیا ذوب آهن می تواند دوباره انگیزه ها را در وجود سرمربی جاه طلب خود زنده کند. آنچه ربیعی را سر ذوق می آورد، امکانات و توجه است.
