(تصاویر) مرغ و خروس کوشین؛ مرغی 5 کیلویی چینی که پا ندارد!

مرغ و خروس کوشین یک نژاد خانگی بزرگ است. این نژاد از مرغ‌های بزرگ پاپر که از چین به اروپا و آمریکای شمالی در دهه‌های ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ صادر شد ایجاد شده‌اند. این نوع مرغ و خروس عمدتا برای نمایشگاه پرورش داده می‌شود. این نژاد قبلاً به نام کوشین- چین شناخته می‌شد.

تاریخچه مرغ و خروس کوشین

مرغ و خروس کوشین مانند برهما، از جوجه‌های بسیار بزرگی که در دهه‌های ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ از چین به اروپا و آمریکای شمالی آورده شد، مشتق می‌شود. این پرندگان در ابتدا به عنوان پرندگان «شانگهای» و بعداً به عنوان «کوشین- چین» شناخته شدند. گاهی اوقات به عنوان «تب مرغ» توصیف می‌شود.

کوشین در اولین ادیشن استاندارد برتری در نمایشگاه طیور که توسط «ویلیام برنهارت تگِت مایر» برای اولین کلاب طیور بریتانیا در سال ۱۸۶۵ تهیه شد گنجانده شد. رنگ‌های توصیف شده این نژاد مرغ و خروس عبارتند از: گاومیشی، مشکی، دارچینی، قهوه‌ای باقرقره‌ای، لیمویی، کبکی، نقره‌ای گاومیشی، نقره‌ای دارچینی و سفید. 

نژاد مرغ و خروس کوشین، هر دو در اندازه کامل و کوچک، در اولین ویرایش استاندارد برتری انجمن طیور آمریکا در سال ۱۸۷۴ گنجانده شد. رنگ‌های اصلی سفید، کبکی، گاومیشی و سیاه بودند. رنگ‌های دیگر بعدا به استاندارد این نژاد مرغ و خروس اضافه شد.

بر اساس تاریخچه‌ای که از این نژاد منتشر شده مرغ و خروس کوشین در اوایل دهه ۱۸۵۰ میلادی در کشور چین سناخته شدند و البته گفته می‌شود که اجداد اصلی این مرغ‌ها در سال ۱۸۴۰ از ویتنام به چین آورده شدند. طبق اظهار نظر متخصصان کوشین‌های اولیه ظاهر متفاوت‌تری داشتند و قدشان بلندتر بوده و ظاهر و آرایش پرهایشان به این شکل زیبا و جمع و جور نبوده است. 

دلیل اصلی محبوبیت اولیه مرغ کوشین صادرات این مرغ و خروس به بریتانیا در زمان ملکه ویکتوریا بود. پر‌های زیاد این مرغ باعث شده این قصه حول چینی‌ها شکل گرفت که هدف چینی‌ها از پرورش این نژاد درست کردن لحاف با پر‌های این نژاد بوده است. 

پشت مرغ کوشین برخلاف بیشتر مرغ‌ها اصلا زاویه و شیب تندی ندارد به همین دلیل ظاهر مرغ کوشین بسیار گرد و پهن است. مرغ‌های کوشین نیز همانند مرغ برهما به دلیل وزن سنگینشان بسیار محبوب بودند. اما با پیدایش مرغ‌های صنعتی این نوع مرغ‌ها نیز به سرنوشت دیگر نژاد‌ها گرفتار شدند و فقط به عنوان حیوان خانگی و یا مرغ محلی مورد پرورش قرار گرفتند. این نژاد در سال ۱۸۶۵ در انگلیس و در سال ۱۸۷۴ در آمریکا بعنوان نژاد استاندارد شناخته شد. مرغ کوشین دارای رنگ‌های مختلفی از جمله سفید، سیاه، حنائی، طلائی، آبی، قهوه‌ای و … می‌باشد. 

بارزترین ویژگی نژاد کوشین پر‌های بیش از حدی است که ساق و پا را می‌پوشاند. پوست زیر پر‌ها زرد است. در بریتانیا رنگ‌های شناخته شده فقط برای پرندگان بزرگ شامل سیاه، آبی، گاومیشی، فاخته، کبکی و باقرقره‌ای، و سفید هستند. کوشین بانتام یا کوچک اندام توسط باشگاه طیور بریتانیا به رسمیت شناخته نمی‌شود. 

با این حال، انجمن طیور اروپا، «مرغ بانتام یا کوچ‌اندام نژاد پکین» را معادل کوشین می‌داند. انجمن طیور اروپا همان ۹ رنگ را برای کوشین با اندازه کامل و بیست و چهار رنگ را برای نوع بانتام یا کوچک اندام فهرست می‌کند.

هر یک از گونه‌های کوچک‌اندام ممکن است فر باشند و پر‌ها به سمت بیرون پیچ و تاب خورده باشند. انجمن طیور آمریکا ۹ رنگ را برای پرنده با اندازه کامل تشخیص می‌دهد – راه راه، سیاه، آبی، قهوه ای، گاومیش، طلایی، کبکی، نقره‌ای و سفید. همان رنگ‌ها برای بانتام کوشین نیز به رسمیت شناخته می‌شوند، اما چهار رنگ دیگر را نیز به رسمیت می‌شناسد: طوسی، کلمبیایی، خالدار و قرمز. 

نژاد مرغ و خروس کوشین عمدتاً برای نمایشگاه پرورش داده شده است. آن‌ها برای نشستن روی تخم‌ها مادران خوبی هستند و در زمستان خوب عمل می‌کند. همچنین از این نژاد برای جوجه کشی تخم‌های بوقلمون و اردک استفاده شود. به گزارش راز بقا گوشت این نژاد، بافت درشت و بیش از حد تیره دارد. خروس‌های اخته‌ای که در سن ۱۲ تا ۱۶ ماهگی ذبح می‌شوند، یک پرنده بزرگ خوب را فراهم می‌کنند. 

مرغ و خروس کوشین با پر‌های زیادش معروف است و تمامی بدن این مرغ از پر پوشیده شده است. مرغ و خروس‌های کوشین نژاد زینتی به شمار می‌روند و نکته جالب اینجاست که این نژاد در ایران نیز به وفور یافت می‌شود. مرغ و خروس کوشین از شانگ‌های چین می‌آیند و به همین دلیل به نژاد شانگ‌های نیز معروفند.

در کشور‌هایی مانند بلژیک و آلمان و انگلستان و فرانسه این نژاد طرفداران زیادی دارد. بدن این مرغ و خروس بسیار سنگین است، اما به لحاظ ظاهری رشد سینه بسیار کم و به طرف پایین است. پر‌های این مرغ نیز بلند هستند و از یکدیگر فاصله دارند و به همین دلیل این پرنده در ظاهر بسیار بزرگتر نشان داده می‌شود. 

بارزترین ویژگی ظاهری مرغ کوشین، تراکم پر‌های بدن او و هیکل بزرگش می‌باشد. به معنای واقعی کلمه تمام بدن این مرغ به جز منقار، ریش و تاجش با کرک و پر‌های بسیار لطیف و کوتاه پوشیده است. حتی انگشتان پای مرغ کوشین دارای پر بوده و به زحمت میتوان انگشتان پاهایش را دید. حجم بالای پر در این نوع مرغ‌ها باعث شده تا آن‌ها از آنچه که در واقعیت هستند، بزرگتر به نظر بیایند. البته مرغ کوشین واقعا یک مرغ سنگین وزن و درشت می‌باشد. 

مرغ کوشین دارای یک تاج با ۵ نقطه برجستگی است که رنگ تاجش قرمز است. چشم‌ها زرد طلایی و منقار آن‌ها کمی تیره است هر اندازه که رنگ پر‌ها تیره‌تر باشد، نوک این نوع مرغ‌ها نیز تیره‌تر می‌شود. پوست بدن و پاهایشان نیز زرد می‌باشد. در این نوع مرغان ساق پا به طور کامل دارای پر بوده و بیشتر انگشتان در زیر پر‌ها پنهان می‌شوند. همچنین مرغ کوشین دم کوتاهی دارد و ظاهر این مرغ بیشتر شبیه به شکل قلب گرد می‌باشد. 

مرغ کوشین تخم گذاری پایینی دارد و به طور متوسط در سال ۱۲۰ عدد تخم می‌گذارد. سایز تخم مرغ‌های کوشین با توجه به جثه بزرگ این پرنده، معمولی بوده و به رنگ قهوه‌ای روشن می‌باشد. این مرغ‌ها نیز همانند مرغ برهما ترجیح می‌دهند که در زمستان تخم‌گذاری کنند. یکی دیگر از ویژگی‌های این نوع مرغ‌ها سرعت رشد کُند آن‌ها می‌باشد. 

آن‌ها تخم‌گذاری ضعیفی دارند، ولی به لحاظ گوشتی بسیار ایده آل هستند. وزن مرغ‌های کوشین به طور متوسط بیش از ۳.۵ کیلو گرم بوده و خروس کوشین نیز نزدیک به ۵ کیلو گرم وزن دارد. 

یکی از ویژگی‌های بسیار جالب این مرغ ها، خلق و خوی آرام آن‌ها می‌باشد. در واقع مرغ و حتی خروس کوشین کاملا بی آزار و مطیع بوده و با سایر طیور و حیوانات سازگار هستند. آن‌ها به سرعت اهلی می‌شوند و حتی کودکان نیز می‌توانند به آن‌ها نزدیک شوند. به همین دلیل مرغ کوشین یک حیوان عالی برای پرورش در منزل می‌باشد.

منبع: راز بقا