(تصاویر) بررسی گوشی سامسونگ گلکسی A15؛ گام بلند رو به‌ جلو

تلفیقی از سنت و مدرنیته

افزایش نسبت نمایشگر به‌بدنه و به تبع آن، باریک‌تر شدن حاشیه‌ها، تنها نکته‌ای نیست که طراحی گلکسی A15 را از نسل قبل متمایز می‌کند. سامسونگ با به‌کارگیری عنصر طراحی Key Island، جلوه‌ی تازه‌ای به مدل‌های سری A1X بخشیده؛ این نوع طراحی که امسال در مدل‌های بالارده‌تر سری A یعنی A25 و A35 و A55 هم استفاده شده است، به فریم گوشی حالت تخت می‌دهد؛ البته به‌جز قسمتی که دکمه‌های کنترل صدا و پاور را میزبانی می‌کند.

گلکسی A15 درمقایسه‌با نسل قبل ابعاد جمع‌وجورتری دارد؛ اما نه به‌اندازه‌ای که گوشی برازنده‌ی لقب خو‌ش‌دست باشد. متاسفانه من و هیچ‌کدام از همکارانم در تحریریه، حس‌وحال خوبی هنگام در دست‌گرفتن گوشی نداشتیم و احتمالاً شما هم همین احساس را خواهید داشت. درست مثل گلکسی A55 که راحت و بدون دردسر نمی‌توان با یک دست با آن کار کرد؛ به‌خصوص اگر دست‌های کوچکی داشته باشید.

استفاده از طراحی مدرن‌تر در گلکسی A15، سبب شده است تا گوشی حداقل از نمای پشت، تاحدی به میان‌رده‌هایی همچون گلکسی A55 شبیه باشد؛ اما وقتی نگاهتان به برش قطره‌ای دوربین سلفی می‌افتد، ورق برمی‌گردد و تفاوت‌ها آشکار می‌شوند؛ زیرا کره‌ای‌ها احتمالاً برای کاهش هزینه‌ها، کماکان به استفاده از برش قطره‌ای دوربین پای‌بند هستند؛ البته باتوجه به اینکه سامسونگ در گلکسی A25 نیز، از چنین برشی استفاده می‌کند، تعجبی ندارد که در مدل اقتصادی‌تر نیز همین روند را در پیش بگیرد.

جدای از برش قطره‌ای دوربین سلفی که قطعاً باب میل بسیاری از کاربران نیست، به‌ویژه حالا که مدل‌های هم‌رده‌ی این گوشی از طراحی به‌روزتری استفاده می‌کنند، بدنه‌ی پلاستیکی گلکسی A15 بیشتر از آنچه که فکرش را بکنید، لکه‌های اثرانگشت و چربی را به‌خود جذب می‌کند؛ البته بد نیست اضافه کنم که ما رنگ سرمه‌ای متمایل به‌مشکی یا به گفته‌ی سامسونگ Brave Black (مشکی جسور!) گوشی را برای بررسی در اختیار داشتیم، شاید رنگ‌های روشن‌تر گوشی از نظر جذب لکه‌ها در شرایط بهتری باشند.

گلکسی A15 جزو گوشی‌های انگشت‌شماری است که از جک ۳٫۵ میلی‌متری صدا بهره می‌برد؛ پس، اگر از هدفون سیمی استفاده می‌کنید به مبدل نیاز نخواهید داشت. ضمن اینکه، درگاه USB 2.0 Type-C گوشی نیز با پشتیبانی از قابلیت OTG به‌شما امکان می‌دهد انتقال اطلاعات از گوشی به حافظه‌های فلش را بدون دردسر انجام دهید.

در ابتدای مقاله هم اشاره کردم، تغییرات ظاهری گلکسی A15، در مقابل بهبود‌ بخش‌های دیگر همچون نمایشگر، بسیار کم‌اهمیت هستند. گلکسی A15 با نمایشگر LCD نسل گذشته خداحافظی کرده است و اکنون با نمایشگر OLED و ۹۰ هرتزی‌اش، خود را به‌عنوان یکی از گوشی‌های اقتصادیِ ارزشمند سامسونگ معرفی می‌کند. در این محدوده‌ی قیمتی و کاربری، تعجبی ندارد که نمایشگر فاقد پوشش محافظتی شاخصی باشد.

جدای از قدم بزرگی که سامسونگ در تغییر نوع پنل نمایشگر برداشته، روشنایی نمایشگر پیشرفتی ۴ برابری را تجربه می‌کند؛ درحالی‌که روشنایی نمایشگر گلکسی A14 در بهترین حالت به ۳۲۰ نیت می‌رسید، سامسونگ بیشینه‌ی روشنایی گلکسی A15 را حدود ۸۰۰ نیت اعلام کرده؛ البته ما در حالت دستی روشنایی را ۵۶۰ نیت و در حالت خودکار، عدد قابل‌ملاحظه‌ی ۱۳۳۰ نیت به‌دست آوردیم که حدوداً ۴ برابرِ نسل گذشته است و با روشنایی A34 برابری می‌کند. کمینه‌‌ی روشنایی را هم یک نیت اندازه‌گیری کردیم که باعث می‌شود کارکردن با گوشی در محیط‌های تاریک چشمان کاربر را اذیت نکند.

پروفایل Natural با خطای کمتر، رنگ‌ها را با دقت بالاتری پوشش می‌دهد؛ اما رنگ‌های آن به گرمی متمایل هستند. در پروفایل Vivid، رنگ‌ها تمایل بیشتری به سردی دارند و به حالت خنثی نزدیک‌تر هستند. با استفاده‌ از گزینه‌ی Advanced Settings نیز می‌توانید رنگ‌ها را به‌صورت دستی شخصی‌سازی کنید.

برای بهبود تجربه تماشای فیلم با گلکسی A15، سامسونگ از اسپیکر مونو (تک‌کاناله) استفاده کرده است. این اسپیکر در قسمت پایین فریم و در مجاورت درگاه شارژ قرار دارد و حجم صدای مناسبی ارائه می‌دهد؛ اما کیفیت صدای هنرمند چندان مطلوب نیست و بیس‌‌ها ضعیف به گوش می‌رسند. در مجموع، اسپیکر گلکسی A15 کیفیت متوسطی دارد و از من می‌شنوید، برای گوش‌دادن به‌موسیقی روی آن حساب نکنید.

تفاوت دیگری که گلکسی A15 را از نسل گذشته‌اش متمایز می‌کند، به رابط‌کاربری گوشی مربوط می‌شود. اگر یادتان باشد، سامسونگ در اکثر گوشی‌های اقتصادی‌ و پایین‌رده‌اش، از رابط‌کاربری One UI Core استفاده می‌کرد. این رابط‌کاربری که نسخه‌ای ضعیف‌تر از One UI فعلی محسوب می‌شود، بسیاری از قابلیت‌ها همچون Secure Folder را به‌همراه نداشت. خوشبختانه سامسونگ امسال تصمیم گرفت رابط‌کاربری One UI Core را احتمالاً برای همیشه کنار بگذارد.

گلکسی A15 سامسونگ حالا رابط‌کاربری One UI 6.1 مبتنی‌بر اندروید ۱۴ را در دل دارد و برخلاف گلکسی A14 که فقط با دوسال پشتیبانی سیستم‌عامل عرضه شده بود، ۴ سال به‌روزرسانی سیستم‌عامل و ۵ سال به‌روزرسانی امنیتی را ارائه می‌دهد؛ بنابراین، اندروید ۱۸ آخرین نسخه‌ای خواهد بود که کاربران گلکسی A15 دریافت خواهند کرد.

استفاده از رابط‌کاربری One UI 6.1 در کنار تراشه‌ی Helio G99 که عملکرد آن را در گلکسی A24 نیز دیده بودیم، باعث شده است گشت‌وگذار در رابط‌کاربری و منوها، تجربه‌ی روان و لذت‌بخشی را به‌همراه داشته باشد. به‌لطف این تراشه، بهبودهای گلکسی A15، در بخش سخت‌افزاری نیز مشهود هستند.

تراشه‌ی Helio G99 که بر پایه‌ی لیتوگرافی ۶نانومتری TSMC ساخته شده است، ترکیب ۲ هسته‌ی Cortex-A76 با فرکانس ۲٫۲ گیگاهرتز و ۶ هسته‌ی Cortex-A55 با فرکانس ۲٫۰ گیگاهرتز را به‌عنوان CPU به‌کار می‌گیرد. پردازنده‌ی Mali-G57 MC2 نیز مسئولیت کارهای گرافیک‌محور دستگاه را به‌عهده دارد.

باتوجه به اینکه پیش‌تر عملکرد تراشه‌ی Helio G99 را در گلکسی A24 دیده بودیم، کمابیش می‌دانیم که G99، این‌بار به‌عنوان قلب تپنده‌ی گلکسی A15 چه عملکردی از خود به‌جای خواهد گذاشت. بااین‌حال، به‌رسم همیشه، به‌سراغ بنچمارک‌ها رفتیم که نتایج آن را تمام‌وکمال در جدول زیر ثبت کرد‌ه‌ایم.

عملکرد گلکسی A15 در برابر نسل قبل و رقبا

محصول/بنچمارک

تراشه

Speedometer 2.1

GeekBench 6

GFXBench

تجربه‌ی وب‌گردی

توان محاسباتی GPU

توان محاسباتی CPU

شبیه‌ساز بازی

Vulkan/Metal

Single/Multi

Aztec Ruins

Onscreen/1440p

Vulkan/Metal

گلکسی A14 به‌دلیل تراشه و رابط‌کاربری ضعیف‌تر، حتی در کاربری روزمره نیز نمی‌توانست عملکرد خوبی از خود به‌نمایش بگذارد؛ اما گلکسی A15 نه‌تنها در کاربری عادی، بلکه با بهره‌مندی از پردازنده‌ی گرافیکی Mali-G57 MC2 در پردازش‌های گرافیک‌محور نیز تا ۲۵ درصد بهتر از نسل قبل عمل می‌کند.

برای سنجش عملکرد پردازنده‌ی گوشی در اجرای بازی‌ها، به‌سراغ بازی‌های نه‌چندان سنگین همچون Call of Duty Mobile رفتیم. ثبت نرخ فریم ۵۵ تا ۶۰ فریم‌برثانیه در تنظیمات گرافیکی High، نشان می‌دهد که می‌توان بدون افت نرخ فریم و افزایش دما، برای اجرای بازی‌های نه‌چندان گرافیکی و سنگین، روی A15 حساب باز کرد.

گلکسی A15 حتی در زمینه‌ی رم و فضای ذخیره‌سازی نیز وضعیت نسل گذشته را بهبود می‌دهد. سامسونگ برخلاف گلکسی A14 و گلکسی A24، کاربران را به فضای ذخیره‌سازی ۱۲۸ گیگابایت محدود نکرده است و حالا به‌‌غیر از مدل‌ ۱۲۸ گیگابایت با رم ۴ و ۶ و ۸ گیگابایت،‌ مدل ۲۵۶ گیگابایت به‌همراه رم ۸ گیگابایت نیز در فهرست انتخاب‌هایشان قرار دارد.

ما نسخه‌ی ۶ | ۱۲۸ گیگابایتی گوشی را برای بررسی در اختیار داشتیم. اگر در استفاده‌های روزمره‌تان معمولاً با پردازش‌های سنگین سروکاری ندارید، همین نسخه با قیمت مناسب‌تر برایتان کافی خواهد بود. در صورت نیاز به‌فضای ذخیره‌سازی بیشتر، می‌توانید فضای ذخیره‌سازی گوشی را با استفاده از کارت micoSD تا یک ترابایت افزایش دهید. متأسفانه سامسونگ در مورد نوع فضای ذخیره‌سازی صحبتی به‌میان نمی‌آورد؛ اما براساس نتیجه‌ی تست‌ها و مقایسه با سایر اقتصادی‌های بازار، می‌توان گفت که سرعت فضای ذخیره‌سازی A15 کاملا مطلوب و قابل قبول است.

در آزمون PCMark که شارژدهی گوشی در کاربری‌های روزمره را شبیه‌سازی می‌کند، گلکسی A15 توانست به‌مدت ۱۵ ساعت دوام بیاورد؛ این عدد حدوداً ۲ ساعت از شارژدهی نسل قبل کمتر است. با توجه به تغییرات در بخش نمایشگر، کاهش شارژدهی باتری درمقایسه‌با نسل قبل، معقول به‌نظر می‌رسد.

عمر باتری گلکسی A15 دربرابر رقبا

محصول/بنچمارک

نمایشگر

باتری

پخش ویدیو

کاربری روزمره

ابعاد، وضوح و نرخ نوسازی

میلی‌آمپرساعت

دقیقه:ساعت

دقیقه:ساعت

درنهایت به مجموعه‌ی دوربین گلکسی A15 می‌رسیم که برتری خاصی نسبت به نسل قبل ندارد و از همان ترکیب واید، اولتراواید و ماکرو بهره می‌گیرد. اجازه دهید پیش از اینکه عملکرد دوربین را مرور کنیم، به مشخصات سخت‌افزاری دوربین نگاهی بیندازیم.

دوربین اصلی گلکسی A15 از حسگری ۵۰ مگاپیکسلی با پیکسل‌های کوچک ۰٫۶۴میکرومتری بهره می‌برد که در پسِ لنز واید ۲۶میلی‌متری با دیافراگم f/1.8 و فاقد لرزش‌گیر اپتیکال قرار دارد و از فوکوس خودکار تشخیص فاز نیز پشتیبانی می‌کند؛ دوربین اصلی را هم دوربین اولتراواید ۵مگاپیکسلی و دوربین ماکرو ۲مگاپیکسلی به‌ترتیب با لنزهای f/2.2 و f/2.4 همراهی می‌کنند. دوربین سلفی نیز حسگری ۱۳ مگاپیکسلی دارد و همچون دوربین اصلی، می‌تواند با دقت 1080p فیلمبرداری کند.

در تصاویر دوربین اصلی گلکسی A15، جزئیات تاحدودی حفظ می‌شوند؛ اما نویز قابل توجهی در آن‌ها وجود دارد. ضمنا رنگ‌ها درمقایسه‌با عکس‌های دوربین اولتراواید به واقعیت نزدیک‌تر هستند؛ به‌نسبت برچسب قیمتی اقتصادی محصول هم گستره‌ی دینامیکی نسبتا وسیعی را نیز در عکس‌های دوربین اصلی شاهد هستیم.

عکس‌های گرفته‌شده با دوربین اولتراواید، کاملاً سافت و کم‌جزئیات هستند؛ اما رنگ‌ها زنده به‌نظر می‌رسند. ضمناً فقدان حالت نایت مود در دوربین اولتراواید موجب شده است که عکس‌های ثبت‌شده در تاریکی به‌طور قابل‌توجهی بی‌کیفیت باشند.

دوربین سلفی ۱۳مگاپیکسلی چه در تاریکی، چه در نور روز، عکس‌های نسبتا رضایت‌بخشی را ثبت می‌کند. رنگ پوست تقریباً طبیعی است و جزئیات به‌خوبی قابل مشاهده هستند؛ البته در تاریکی، جزئیات پوست به اندازه‌ی نور روز واضح نیستند؛ اما در مجموع عملکرد دوربین سلفی را رضایت‌بخش ارزیابی می‌کنیم.

در مجموع، از دوربین دستگاهی اقتصادی همچون گلکسی A15 نمی‌توان انتظار چندانی داشت؛ اما همین‌که گوشی بتواند عکس‌هایی در حد و اندازه‌ی شبکه‌های اجتماعی به‌ثبت برساند، می‌تواند کاربر چنین محصولی را راضی نگه دارد.

برای افرادی که به‌دنبال گوشی اقتصادی با هزینه‌ی کم و کارایی مناسب هستند، گلکسی A15 انتخابی عالی محسوب می‌شود؛ البته این گوشی ضعف‌هایی هم دارد؛ به‌عنوان نمونه، طراحی قطره‌ای دوربین سلفی با ترندهای مدرن امروز چندان هم‌خوانی ندارد و ارگونومی گوشی هم شاید به اندازه‌ی کافی رضایت‌بخش نباشد؛ اما بهبودهایی همچون نمایشگر OLED با روشنایی رضایت‌بخش، رابط‌کاربری به‌روز با عملکرد روان و شارژدهی عالی، این ضعف‌ها را به‌خوبی جبران می‌کند.

در محدوده‌ی قیمتی ۷ تا ۱۲ میلیون تومان، گزینه‌های دیگری مانند ردمی نوت ۱۲ اس نیز وجود دارند که تراشه‌ی ضعیف‌تر از A15 استفاده می‌کند و با اندروید ۱۳ عرضه می‌شود. A24 را هم می‌توان در نظر گرفت؛ اما با توجه به اینکه از همان تراشه‌ی A15 استفاده می‌کند و شباهت‌های زیادی با آن دارد، اما یک سال قدیمی‌تر است، انتخاب A15 منطقی‌تر به‌نظر می‌رسد.