احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی اش نوشت:
در آغاز جنگ غزه، شیخ حمید رسایی و همراهانش، در کنار عدۀ دیگری برای اعزام به آنجا نام نویسی کردند و هیاهوی زیادی به راه انداختند، در حالی که نه اعزام فردی از ایران به نوارغزه ممکن بود و نه اصولاً راهی برای انتقال افراد به آنجا وجود داشت.
اینک که جنگ در لبنان به اوج خود رسیده و اسرائیل جنوب آن کشور و برخی از مناطق شرقی را بی امان بمباران میکند، خبری از درخواست اعزام آقای رسایی و همفکرانش به لبنان نیست، در حالی که هم امکان اعزام افراد از ایران به لبنان وجود دارد و هم چندین راه برای انتقال به آنجا گشوده است.
به نظرتان اصرار بر اعزام به منطقه ای جنگی که راه ورود به آنجا بسته است و بیتفاوتی برای اعزام به منطقۀ جنگی مشابه دیگری که راه هایش گشوده است، از چه پدیده ای حکایت دارد؟
